Η Σάμος που αγαπώ
Άρθρο  του  Ποδοσφαιριστή  του Πυθαγόρα
Γεώργιου  Βελονάκη
Ήταν Σεπτέμβριος του 2001 που ήρθα για πρώτη φορά στη Σάμο,  μαζί με το πατέρα μου,  για να εγγραφώ  στο τμήμα μαθηματικών του πανεπιστημίου Αιγαίου στο Καρλόβασι. Ποιος να το έλεγε, πως από τότε, θα έχουν περάσει 11 χρόνια και θα ήμουν ακόμα εδώ  αφήνοντας  τη μαγευτική Κρήτη και το χωριό μου τους Κούμους Ρεθύμνου, όπου τις περισσότερες φορές με ταξιδεύω με τη σκέψη ακούγοντας τραγούδια, ριζίτικα και μαντινάδες.

Στη Σάμο έχω ζήσει τις ομορφότερες και τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου, έχω δεθεί τόσο πολύ με το τόπο που πλέον δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μακριά από το νησί μας ειδικά τώρα που έχω βρει τη γυναίκα της ζωής μου…

Μετά από 11 χρόνια έχοντας ζήσει και αφομοιωθεί  με τη τοπική κοινωνία νομίζω πως έχω το δικαίωμα να κάνω κάποιες παρατηρήσεις  για το νησί, με τον απαιτούμενο σεβασμό  στην Ιστορία και τους ανθρώπους της Σάμου.
Η Σάμος, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα μέρος ευλογημένο με πλούσια ιστορία και πάνω απ’ όλα συνεχή παρουσία ανά τους αιώνες, έχοντας προσφέρει στην ανθρωπότητα γνώσεις που ως και τις μέρες μας τις χρησιμοποιεί όλος ο κόσμος  (π.χ.  Πυθαγόρειο θεώρημα) αλλά δεν είναι σκοπός μου να αναδείξω τη θαυμαστή ιστορία του νησιού, αυτή είναι δουλειά άλλων οι οποίοι έχουν πιο πολλές γνώσεις και κατάρτιση από εμένα. Εγώ θέλω να δικαιολογήσω με επιχειρήματα την άποψη μου ότι η Σάμος έχει τεράστιες δυνατότητες οι οποίες όμως δεν ξέρω γιατί δεν αναδεικνύονται . Είναι, λοιπόν, ένα μέρος που οι κάτοικοι του το αδικούμε και δεν κάνουμε αυτό που πρέπει  για να έχει τη θέση που του αξίζει.

Θα ήθελα να ξεκινήσω με το ότι  ο Θεός έχει προικίσει τη Σάμο με μια σπάνια φυσική ομορφιά  που λίγα μέρη σ’ όλο τον κόσμο την έχουν. Τι να πρωτοπώ;  Να πω για τη βλάστηση που είναι εντυπωσιακή; Να πω για τα είδη λουλουδιών, φυτών και βοτάνων που ευδοκιμούν  εδώ και είναι δύσκολο να τα βρεις στην υπόλοιπη Ελλάδα;  Να Πω για τη πανίδα; (αγριογούρουνα, χαμαιλέοντες κοκ) να πω για τις παραλίες  τα φυσικά λιμάνια και  κόλπους που λες και ο θεός αποφάσισε να βάλει όλη του τη τέχνη για να τα σμιλέψει;  Να αναφέρω το κρασί που βγάζει η Σάμος που είμαι σίγουρος πως οι αρχαίοι θεοί θα το ήθελαν για Νέκταρ;  Να πω για το Πανεπιστήμιο στο καρλόβασι , που είναι μια όαση σε σχέση με άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα του Ελλαδικού χώρου; Να πω  για το μουσείο στο Πυθαγόρειο που είναι ένα αρχιτεκτονικό στολίδι και τα εκθέματά του θα ζήλευαν πολλά μουσεία ανά τον κόσμο;  Να πω για το νέο λιμάνι του καρλοβάσου  που είναι από τα μεγαλύτερα του Αιγαίου, και δεν λειτουργεί παρόλο που τα εγκαίνια έχουν γίνει εδώ και τρία χρόνια;

Σίγουρα δεν είμαι αυτός που θα αναδείξει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Σάμου σε σχέση με άλλα μέρη της Ελλάδας , αλλά θέλω να πω πως απογοητεύομαι που δε γίνεται μια καλύτερη προσπάθεια από όλους μας.
Θυμάμαι, χαρακτηριστικά, πριν ενάμιση χρόνο που είχαμε πάει διακοπές στη Κρήτη με την αρραβωνιαστικιά μου και είχαμε πάει σε κάβες στο Ρέθυμνο στο Ηράκλειο και στα Χανιά ψάχνοντας να βρούμε Σαμιώτικο κρασί. Οι πιο πολλές δεν είχαν αλλά το οξύμωρο είναι ότι σε όσους  λέγαμε πως ερχόμαστε από τη Σάμο μας έλεγαν ότι ξέρουν για το θεϊκό κρασί της αλλά δεν μπορούν να το βρουν… τα  άκουγα και εξοργιζόμουν διότι ακούμε πως σε άλλα μέρη (π.χ Κοζάνη) κλείνουν συμφωνίες με Κινέζους για τη διάθεση του κρασιού τους  έχοντας βέβαια αντίκτυπο στο εισόδημα των αγροτών, και εδώ τι ακούς; Ακούς όλο τον κόσμο πως θα ξεπατώσει ή θα παρατήσει  τα αμπέλια, και δικαίως  βέβαια αφού δεν ανταμείβονται για το κόπο τους.

Ένα άλλο που με λυπεί είναι όλη αυτή η «δικομανία», που καλώς ή κακώς υπάρχει στο νησί λέμε π.χ. πως θέλουμε τουρισμό αλλά να κλείνουν τα μαγαζιά από τις 02:00 και πας σε άλλα μέρη όπως π.χ. Κρήτη, Ρόδο, Κέρκυρα, Πάτμο, Ικαρία κοκ που η γιαγιά κάθεται στο μπαλκόνι και δεν τηλεφωνά στη αστυνομία επειδή την ενοχλεί η μουσική, διότι ξέρει πως πρέπει να δουλέψουν όλοι και αυτό είναι καλό για το τόπο τους. Πρέπει να αρχίσουμε, λοιπόν, να πηγαίνουνε με το πνεύμα και όχι το γράμμα του νόμου.

Τέλος θέλω να αναφέρω πως οι Σαμιώτες  είναι από τους πλέον εργατικούς και έξυπνους ανθρώπους  που υπάρχουν αλλά αυτό που θα ήθελα να ζήσω είναι το εξής: Σε κάθε χωριό ή πόλη του νησιού όταν ξεκινά ένας νέος να χτίζει το σπίτι του να πηγαίνουμε να βοηθάμε όλοι, όταν ανοίγει ένα νέο μαγαζί ή ξεκινάει κάποιος μια δουλειά  να τον στηρίζουμε όλοι, όταν γίνεται ένα πανηγύρι να βοηθάμε όλοι, και όχι να κατευθυνόμαστε από εγωισμό ή ζήλεια…

Εν κατακλείδι θέλω  να πω, πως εάν καταλάβουμε πως το καλό του άλλου είναι και δικό μας καλό αυτό το νησί θα αποκτήσει την αίγλη και την αξία που ο θεός το έχει προορίσει να ζήσει, αλλά και που η ίδια η ιστορία του έχει αποδείξει  στους αιώνες

Με τιμή, 

Βελονάκης Γεώργιος
Μαθηματικός
(Ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής του ΑΨΕΣ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ)